dusza

Słownik języka polskiego PWN*

dusza
1. «całokształt dyspozycji psychicznych, uczuciowych i intelektualnych człowieka składających się na jego osobowość»
2. «w religii i filozofii: niematerialny i nieśmiertelny pierwiastek w człowieku, ożywiający ciało i opuszczający je w chwili śmierci»
3. «dobry, poczciwy człowiek»
4. «człowiek lub grupa ludzi będąca motorem jakiegoś przedsięwzięcia»
5. «chłop pańszczyźniany»
6. «drewniany klocek we wnętrzu instrumentów smyczkowych podpierający podstawkę, przez którą przeciągnięte są napięte struny»
7. «sztabka żelaza wkładana po rozżarzeniu do żelazka dawnego typu, powodująca jego nagrzewanie się»
8. euf. «dupa»

• duszyczka
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…godzinie 10 rano odbędzie się w godzinę później nabożeństwo za duszę, a o godzinie 2łej po południu – pogrzebanie ciała na miejscowym…

 

…zerwać. Dlatego tłumaczy w "Na żywo", że chciałaby pokazać złożoną duszę, której dotąd żaden reżyser pod dekoltem nie chciał dostrzec. I…

 

…I zaczęło się. To, co do tej pory w jej duszy było nieokreślone, nazwała terminami z hinduistycznej tradycji. Po 1906 roku…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego