bej

Słownik języka polskiego PWN*

bej, beg «tytuł wyższych urzędników w dawnej Turcji, tytuł władców Tunezji w okresie protektoratu tureckiego i francuskiego; też: osoba nosząca ten tytuł»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego