żeń

Wielki słownik ortograficzny PWN*

żeń. (= żeński)
żeń-szeń żeń-szenia; przym.: żeńszeniowy
żenić się żenię się, żenią się; żeń•cie się

Słownik języka polskiego PWN*

żeń-szeń «roślina z Azji Wschodniej, uprawiana ze względu na właściwości lecznicze i kosmetyczne»
• żeńszeniowy
żenić «nakłaniać mężczyznę do ślubu»
żenić się «o mężczyźnie: zawierać związek małżeński»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego