Królik

Wielki słownik ortograficzny PWN*

królik (władca plemienia lub małego państwa) -ka, -kiem; -kowie, -ków
królik (zwierzę) -ka, -kiem; -ki, -ków
Królik Bugs Królika Bug•sa, Królikiem Bug•sem, o Króliku Bug•sie

Słownik języka polskiego PWN*

królik I lekcew. «władca plemienia lub małego państwa»
królik II
1. «zwierzę roślinożerne podobne do zająca, o miękkim, białym, czarnym lub brunatnoszarym futrze, długich uszach i małym ogonku»
2. «wyprawiona skóra tego zwierzęcia»
3. łow. «mysikrólik»

• króliczy • królica
króliki «futro ze skórek króliczych»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego