Królik
Wielki słownik ortograficzny PWN*
królik (władca plemienia lub małego państwa) -ka, -kiem; -kowie, -ków
królik (zwierzę) -ka, -kiem; -ki, -ków
Królik Bugs Królika Bug•sa, Królikiem Bug•sem, o Króliku Bug•sie
Słownik języka polskiego PWN*
królik I lekcew. «władca plemienia lub małego państwa»
królik II
• króliczy • królica
1. «zwierzę roślinożerne podobne do zająca, o miękkim, białym, czarnym lub brunatnoszarym futrze, długich uszach i małym ogonku»
2. «wyprawiona skóra tego zwierzęcia»
3. łow. «mysikrólik»
• króliczy • królica
króliki «futro ze skórek króliczych»