Słońce

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Słoń•ce (gwiazda najbliższa Ziemi) -ca: budowa Słońca, plamy na Słońcu, zaćmienie Słońca, zachód Słońca (astr.)
słoń•ce (tarcza słoneczna na niebie, słonko) -ca: lipcowe słońce, blask słońca, zachód słońca; najlepszy pod słońcem (pot.), jasne jak słońce (pot.)
słoń•ce (o ukochanej osobie) -ca; słońc

Słownik języka polskiego PWN*

słońce
1. słońce, Słońce «centralne ciało Układu Słonecznego, widoczne na niebie w dzień w postaci ognistej kuli»
2. «światło wysyłane przez to ciało»
3. pieszcz. «o osobie ukochanej lub bardzo lubianej»

• słonko
aktywność słoneczna, Słońca «zjawiska na powierzchni Słońca o zmieniającym się okresowo natężeniu plam, rozbłysków, promieniowania itp.»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego