U

Wielki słownik ortograficzny PWN*

U (= uran)
u (przyimek): u szewca, u góry, u nas, u mnie
a.u.c. (= ab urbe condita)

Słownik języka polskiego PWN*

U «symbol pierwiastka chemicznego uran»
u-
1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, uzupełniający znaczenie czasownika podstawowego o: doprowadzenie danej czynności do skutku, np. ugotować, usunięcie czegoś lub oddalenie się od czegoś, np. uprowadzić, ujechać, zmniejszenie ilości, rozmiarów czegoś, np. uciąć, urwać, dokonanie czynności mimo trudności, przeszkód (zwykle z przeczeniem), np. usiedzieć»
2. «przedrostek tworzący czasowniki odprzymiotnikowe i odrzeczownikowe, np. ubóstwiać, umuzykalnić, uniewinnić»
3. «przedrostek będący częścią składową wyrazów pochodnych mających za podstawę słowotwórczą połączenie przyimka u z rzeczownikiem w dopełniaczu, np. ubocze (od: u boku
u-boot, U-Boot «niemiecka łódź podwodna z czasów II wojny światowej»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego