Wprost

Słownik języka polskiego PWN*

dowód nie wprost, dowód pośredni, dowód apagogiczny «dowód polegający na wykazaniu, że zaprzeczenie tezy prowadzi do wniosku sprzecznego z założeniem bądź też z jakimś twierdzeniem prawdziwym»
dowód wprost «dowód polegający na wykazaniu prawdziwości danego twierdzenia przez wyciąganie wniosków z innych twierdzeń, prawdziwych lub przyjętych bez dowodu»
na wprost I «w miejscu, ku któremu zwrócona jest dana osoba lub rzecz»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego