Wziąć

Wielki słownik ortograficzny PWN*

wziąć wez•mę, weź•miesz, wez•mą; weź, weź•cie; wziął, wzięła, wzięli; wziąwszy; wzięty , ,
wzięty; wzięci

Słownik języka polskiego PWN*

wziąć
1. «chwycić, objąć kogoś lub coś, przystosowując do niesienia lub trzymania»
2. «udać się z kimś, z czymś dokądś»
3. «otrzymać na własność lub do okresowego użytkowania»
4. «kupić, wynająć lub wypożyczyć coś»
5. «zdobyć kogoś, coś siłą»
6. «skorzystać z czegoś»
7. «otrzymać coś jako zapłatę»
8. «zobowiązać się do czegoś»
9. «użyć czegoś jako leku lub zastosować coś jako zabieg leczniczy, higieniczny»
10. «użyć czegoś w jakimś celu»
11. «w połączeniu z rzeczownikami nazywającymi czynności: dokonać tych czynności, np. Wziąć rozpęd.»
12. «pobrać coś skądś»
13. «powierzyć komuś jakąś funkcję»
14. «pokonać kogoś, jakąś trudność»
15. «włożyć coś na siebie»
16. «nadać określoną pozycję jakiejś części ciała, zwykle cofając lub przybliżając ją do tułowia»
17. pot. «wzbudzić zainteresowanie, zachwyt»
18. pot. «o chorobie: zaatakować kogoś»
19. «zostać zainspirowanym przez kogoś lub przez coś»
20. «o uczuciach, wrażeniach: opanować kogoś»
21. «pojąć coś w jakiś sposób»
22. «zostać pobitym»
23. «zwykle o jakichś cechach, nawykach: odziedziczyć je po kimś»
wziąć się
1. «ująć rękami jakąś część swojego ciała»
2. «objąć siebie wzajemnie»
3. «zabrać się do czegoś»
4. «zdobyć się na coś»
5. «powstać, znaleźć w czymś swe źródło»
wzięcie, wziętość «uznanie i popularność»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego