Bóg (chrześcijański)
bogu
Wielki słownik ortograficzny PWN*
bóg (w religiach politeistycznych) boga, C. bogu, bogiem, W. boże; ci bogowie, te bogi, bogów: za chińskiego boga
Bogiem a prawdą (pot.)
Słownik języka polskiego PWN*
bóg
• boży
1. Bóg «w religiach monoteistycznych: istota nadprzyrodzona, stworzyciel i pan wszechświata»
2. «w religiach politeistycznych: istota lub jej wyobrażenie będące przedmiotem kultu»
3. «człowiek lub przedmiot bezkrytycznie uwielbiany»
• boży
bogowie olimpijscy mit. gr. «bogowie zasiadający na Olimpie»
Boże Ciało rel. «w Kościele katolickim: święto obchodzone dla uczczenia Chrystusa w sakramencie Eucharystii»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Ciekawostki
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Bóg (chrześcijański)