bonie
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
bona «wychowawczyni małych dzieci w dawnych zamożnych rodzinach»
bonia
1. «rowek utworzony w murze między krawędziami ciosów kamiennych lub płyt okładzinowych»
2. «rowek wyżłobiony w tynku, imitujący spojenie ciosów kamiennych»
bon I
• bonowy
1. «dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług»
2. «papier wartościowy»
• bonowy