bujnie
Słownik języka polskiego PWN*
bujny
• bujnie • bujność
1. «obficie rozrastający się»
2. «odznaczający się rozmachem, obfitujący w wydarzenia»
3. «żywy, nieokiełznany, bogaty»
• bujnie • bujność
bujnąć — bujać
1. «zakołysać kogoś lub coś»
2. bujać «swobodnie unosić się w powietrzu»
3. bujać «korzystać z całkowitej swobody»
4. bujać «bujnie, wysoko rosnąć»
5. pot. «zmyślić coś, oszukać kogoś»
bujnąć się — bujać się
1. «zakołysać się»
2. bujać się pot. «kochać się w kimś»
3. bujać się pot. «męczyć się z kimś lub z czymś»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Zagraj z nami!
