byleby
Słownik języka polskiego PWN*
byle I, byleby I
1. «spójnik wyrażający życzenie i warunek wykonania tego, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym, np. Kup bułki, byle świeże.»
2. «spójnik wyrażający cel, którego minimalnym warunkiem osiągnięcia jest to, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym, np. Zrobiłem to, byleś była zadowolona.»
byleby II zob. II byle w zn. 3.