caccia
Wielki słownik ortograficzny PWN*
cac•cia (muz.) -cii, -cię
Słownik języka polskiego PWN*
caccia [wym. kaczczia]
1. «wokalny kanon dwugłosowy, śpiewany do tekstów opisujących polowanie i inne sceny na wolnym powietrzu»
2. «utwór liryczny o charakterze pieśniowym, którego tematem są zbiorowe zajęcia i zabawy na tle przyrody»