ciągnąć

Słownik języka polskiego PWN*

ciągnąć
1. «przesuwać, wlec lub przewozić kogoś, coś z wysiłkiem»
2. pot. «brać kogoś ze sobą, prowadzić dokądś, zwykle wbrew jego woli»
3. «wyciągać coś skądś»
4. «pociągać, szarpać»
5. «przechylać kogoś swoim ciężarem»
6. «rozciągać coś wzdłuż»
7. «wchłaniać, chłonąć»
8. «pić, zwłaszcza długo i wolno»
9. «kontynuować jakieś działanie lub wypowiedź»
10. «stanowić atrakcję, pokusę»
11. «zmierzać w jakimś kierunku, zwykle gromadnie»
12. pot. «dawać sobie z czymś radę»
13. «mieć do czegoś pociąg, skłonność»
14. «o wietrze, chłodzie: wiać, przenikać»
15. «zbliżać się, nadciągać»
16. «zakładać przewody, instalacje lub budować drogi»
17. «wyrabiać druty, pręty i rury na ciągarkach»
18. «tłoczyć na prasie naczynia z blachy lub tworzyw sztucznych»
ciągnąć się
1. pot. «szarpać jeden drugiego»
2. «rozciągać się, wydłużać się»
3. «być ciągniętym, wleczonym»
4. «posuwać się, iść lub jechać powoli, z trudem»
5. «zajmować pewien obszar, zwłaszcza wydłużony»
6. «unosząc się w powietrzu, rozprzestrzeniać się»
7. «trwać, zwłaszcza długo»
ciągnienie «losowanie w loterii, grze, konkursie»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego