czarę
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
czar
1. «nadzwyczajne zjawisko, zdarzenie przypisywane według dawnych wierzeń ludowych działaniu sił nadprzyrodzonych; też: przejaw działania tych sił»
2. «wdzięk, urok»
czara
1. «niskie, szerokie naczynie, używane zwłaszcza dawniej do picia wina, miodu itp.; też: zawartość takiego naczynia»
2. «główna część kielicha lub pucharu»
czary «magiczne obrzędy»