czara

Słownik języka polskiego PWN*

czara
1. «niskie, szerokie naczynie, używane zwłaszcza dawniej do picia wina, miodu itp.; też: zawartość takiego naczynia»
2. «główna część kielicha lub pucharu»
czara głosowa «wylotowa część instrumentu dętego»
czar
1. «nadzwyczajne zjawisko, zdarzenie przypisywane według dawnych wierzeń ludowych działaniu sił nadprzyrodzonych; też: przejaw działania tych sił»
2. «wdzięk, urok»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego