dębu

Wielki słownik ortograficzny PWN*

dąb dębu, dębie; dęby, dębów: dąb Bartek
Dęba -bie (miejscowość); przym.: dębski
dęba tylko w zwrocie: stanąć dęba

Słownik języka polskiego PWN*

dąb «drzewo o rozłożystych konarach i małych twardych owocach – żołędziach; też: drewno tego drzewa»
• dębowy
czerwony dąb «dąb o liściach czerwieniejących jesienią»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego