do
Słownik języka polskiego PWN*
do-
1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, wyrażający osiągnięcie celu lub doprowadzenie jakiejś czynności do końca, np. doczytać, dodzwonić się, wykonanie jakiejś czynności uzupełniającej, np. dobudować, dokupić, osiągnięcie jakiegoś punktu w czasie lub przestrzeni, np. dopłynąć, dożyć, dostosowanie czegoś do czegoś innego, np. dobrać, dorobić»
2. «część składowa przymiotników, przysłówków i rzeczowników mających za podstawę słowotwórczą połączenie przyimka do z rzeczownikiem w dopełniaczu, np. docelowy, domięśniowo, dożywocie»
bar-do «w tybetańskiej koncepcji reinkarnacji: stan, w którym przebywa dusza zmarłego do momentu wyzwolenia lub wejścia w nowe ciało»
chłopiec do butów «przyrząd do ściągania z nóg butów z cholewami»
