dobić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
dobić -biję, -biją; -bij•cie
Słownik języka polskiego PWN*
dobić — dobijać
1. «zabić umierającego człowieka lub zdychające zwierzę»
2. «pogorszyć czyjąś złą sytuację, doprowadzić kogoś do załamania psychicznego»
3. «dopłynąć do brzegu»
4. «wbić głębiej lub docisnąć coś przez uderzenie»
5. «dotrzeć dokądś, pokonując trudności»
6. pot. «dołączyć do kogoś»
7. środ. «dodrukować»
dobić się — dobijać się
1. dobijać się «stukać mocno, chcąc się gdzieś koniecznie dostać»
2. pot. «osiągnąć coś lub dotrzeć do kogoś po wielu staraniach»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Zagraj z nami!
