dopełniacz
Wielki słownik ortograficzny PWN*
dopeł•niacz -cza; -cze, -czy (skróty: D., dpn.)
Słownik języka polskiego PWN*
dopełniacz
• dopełniaczowy
1. «drugi przypadek deklinacji, odpowiadający na pytania: kogo? czego?; też: forma wyrazowa tego przypadka»
2. «ciało odpornościowe zawarte w surowicy krwi»
3. «pomocniczy składnik lub surowiec dodawany do wytwarzanego produktu w celu wzmocnienia lub nadania mu jakichś właściwości»
• dopełniaczowy
dopełniacz cząstkowy, partytywny «dopełniacz wskazujący na część całości, np. nakrajać chleba»
dopełniacz podmiotowy «dopełniacz oznaczający sprawcę czynności lub nosiciela cechy wyrażonej przez rzeczownik określany, np. praca człowieka, błękit nieba»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
