dysydent

Wielki słownik ortograficzny PWN*

dysydent -n•cie; -n•ci, -n•tów

Słownik języka polskiego PWN*

dysydent
1. «człowiek przeciwstawiający się panującej władzy, represjonowany z tego powodu»
2. daw. «człowiek wyznający inną religię chrześcijańską niż katolicka»

• dysydencki • dysydentka

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego