gonić

Wielki słownik ortograficzny PWN*

gonić -nię, -nią; goń•cie: gonić w piętkę

Słownik języka polskiego PWN*

gonić
1. «biec za kimś, za czymś, usiłując go dopędzić»
2. «biec, iść, jechać szybko»
3. «starać się coś zdobyć lub osiągnąć za wszelką cenę»
4. «pędzić dokądś zwierzęta»
5. «zmuszać do czegoś»
6. «o zjawiskach abstrakcyjnych: szybko postępować po sobie»
gonić się
1. «ścigać się wzajemnie»
2. pot. «o zwierzętach: odczuwać popęd płciowy»
goniony «taniec polski, podobny do krakowiaka»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego