hajduk
Wielki słownik ortograficzny PWN*
haj•duk -ukiem; ci -ucy, te -uki, -uków
Haj•duki Wiel•kie Haj•duków Wiel•kich, Haj•dukach Wiel•kich
Słownik języka polskiego PWN*
hajduk
• hajduczy, hajducki • hajduczek
1. «w wojsku polskim XVI–XVII w.: żołnierz piechoty zorganizowanej na wzór węgierski»
2. «w XVI–XIX w.: patriota południowosłowiański lub węgierski walczący w oddziałach partyzanckich przeciw Turkom»
3. «w dawnej Polsce: służący na dworze magnackim ubrany w strój węgierski»
4. «taniec pochodzenia węgierskiego, zbliżony do tańca zbójnickiego»
• hajduczy, hajducki • hajduczek
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
