kątem

Wielki słownik ortograficzny PWN*

kąt kąta, kącie; kąty, kątów
Kąty -tów; przym.: kącki
Kąty Rybac•kie Kątów Rybac•kich; przym.: kącki

Słownik języka polskiego PWN*

kąt
1. «przestrzeń między dwiema stykającymi się powierzchniami»
2. «część płaszczyzny ograniczona przez dwie półproste wychodzące z jednego punktu»
3. pot. «czyjeś mieszkanie lub schronienie»
4. pot. «miejscowość mało znana»

• kątowy • kątek
kąt bryłowy «część przestrzeni ograniczona powierzchnią stożkową»
kąt dodatni «kąt płaski wyznaczony przez półprostą obracającą się w kierunku przeciwnym do kierunku ruchu wskazówek zegara»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego