kontrybucja
Wielki słownik ortograficzny PWN*
kon•trybu•cja -cji, -cję; -cji
Słownik języka polskiego PWN*
kontrybucja
• kontrybucyjny
1. «obowiązkowe świadczenia w naturze lub opłaty nakładane przez państwo zwycięskie na państwo pokonane lub przez władze okupacyjne na ludność kraju okupowanego»
2. «w starożytności i średniowieczu: danina na rzecz panującego lub państwa»
• kontrybucyjny
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
