koło

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Koło (miasto; osiedle w Warszawie) Kole; przym.: kolski
koło kole; kół: koło godzinne, koło podbiegunowe, błędne koło, ale: Koło Wiedeńskie (grupa uczonych), Koło Artystów Polskich w Paryżu
koło (skrót: k.): koło niego, koło ratusza

Słownik języka polskiego PWN*

błędne koło «błąd polegający na definiowaniu jakiegoś wyrażenia za pomocą niego samego lub na przyjęciu zdania dowodzonego za jedną z przesłanek dowodu»
jałowe koło «koło niepracujące»
koło I
1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem»
2. «linia zamykająca płaszczyznę mającą kształt koła geometrycznego; też: obwód takiego koła»
3. «okrągły element nośny pojazdów, umożliwiający im ruch przez toczenie»
4. «element występujący w różnych maszynach i urządzeniach, o okrągłym kształcie, spełniający różne funkcje związane z przenoszeniem ruchu obrotowego; też: przyrząd w kształcie koła lub urządzenie zaopatrzone w koło»
5. «przedmiot, znak, plama itp. mające kształt koła geometrycznego»
6. «określona grupa osób»
7. «stowarzyszenie pewnej liczby osób o wspólnych dążeniach lub zainteresowaniach»
8. «zabawa dziecięca, w której uczestnicy, ustawieni w kręgu, trzymają się za ręce»
9. «średniowieczne narzędzie tortur»
10. «w dawnej Polsce: zgromadzenie radnych, obradujący sejmik»
11. «taniec słowiański, w którym tancerze i tancerki trzymają się za ręce w kręgu»

• kółko, kółeczko • kółkowy
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego