mag
Słownik języka polskiego PWN*
mag
1. «ktoś, kto posiadł wiedzę tajemną i umiejętność wywoływania zjawisk nadprzyrodzonych»
2. «babiloński lub chaldejski kapłan zajmujący się magią i astrologią»
3. «w Biblii: mędrzec ze Wschodu; w tradycji apokryficznej: każdy z Trzech Króli»