muzyka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
muzyka -yce, -ykę: muzyka disco, muzyka pop, muzyka country and western
muzyk -ykiem; -ycy, -yków
artysta amator, artysta grafik, artysta malarz, artysta muzyk, artysta plastyk itp., artysty amatora itd.
Słownik języka polskiego PWN*
muzyka
• muzyczny • muzycznie • muzyczność • muzyczka
1. «ciąg dźwięków śpiewanych lub granych na instrumentach, tworzących pewną kompozycyjną całość; też: sztuka układania i wykonywania takich kompozycji»
2. «brzmienie czegoś, zwłaszcza melodyjne lub przyjemne»
3. pot. «orkiestra, kapela»
4. pot. «nauka gry, śpiewu itp. jako przedmiot w szkole; też: lekcja tego przedmiotu»
• muzyczny • muzycznie • muzyczność • muzyczka
muzyka absolutna «muzyka wolna od treści pozamuzycznych, np. literackich»
muzyka atonalna «muzyka rezygnująca z centrum tonalnego i wzajemnego związku akordów»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
