najwyżej
Słownik języka polskiego PWN*
najwyżej II «partykuła komunikująca, że wymieniona w zdaniu wielkość stanowi, według mówiącego, w danym wypadku maksimum możliwości, np. Ona ma najwyżej dwadzieścia lat.»
wysoki
• wysoko
1. «taki, w którym odległość między podstawą a wierzchołkiem jest duża; o ludziach: mający duży wzrost»
2. «mający pewną odległość między podstawą a wierzchołkiem»
3. «znajdujący się w dużej odległości w górę w stosunku do jakiegoś punktu odniesienia»
4. «zajmujący pierwsze lub ważne miejsce w jakiejś hierarchii»
5. «mający dużą wartość, duże znaczenie»
6. «znaczny pod względem natężenia, intensywności»
7. «o głosie, dźwięku: mający dużą częstotliwość drgań»
8. «szlachetny i wzniosły»
• wysoko
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Ciekawostki
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
