obronić

Wielki słownik ortograficzny PWN*

o•bronić -onię, -onią; -oń•cie

Słownik języka polskiego PWN*

obronić
1. «odeprzeć atak, zwykle z bronią w ręku»
2. «odeprzeć zarzuty stawiane komuś»
3. «uchronić kogoś przed czymś niepożądanym lub niebezpiecznym»
4. «udowodnić, że jakieś tezy lub idee są słuszne i nie dopuścić do ich naruszenia»
5. «zdać egzamin wiążący się z napisaną uprzednio pracą»
6. «osłonić pole swojej drużyny przed atakiem przeciwnika lub zapobiec utracie bramki albo punktu»
obronić się
1. «odeprzeć atak na siebie»
2. «udowodnić, że czyjeś zarzuty są bezpodstawne»
3. «ustrzec się przed czymś niepożądanym lub niebezpiecznym»
4. «nie poddać się jakiemuś uczuciu»
5. «zdać egzamin, odpowiadając na pytania wiążące się z napisaną uprzednio pracą»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego