orzeczenie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

orzeczenie; -czeń
orzec orzek•nę, orzek•niesz, orzek•ną; orzek•nij•cie; orzekł; orzekł•szy; orzeczony

Słownik języka polskiego PWN*

orzeczenie
1. «część zdania informująca o czynności wykonywanej przez podmiot, stanie, w którym się znajduje, lub o procesie, któremu podlega»
2. «rozstrzygnięcie konkretnej sprawy przez sąd lub inne organy, wydane w postaci wyroku lub postanowienia»
3. «opinia w jakiejś sprawie, rozstrzygnięcie lub decyzja»
orzeczenie czasownikowe jęz. «orzeczenie w osobowej formie czasownika»
orzeczenie imienne jęz. «orzeczenie składające się z czasownika posiłkowego i wyrazu mającego samodzielne znaczenie»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego