oto

Wielki słownik ortograficzny PWN*

oto (partykuła, np. Oto co musimy zrobić.), ale: O to chodzi, że nie masz racji.

Słownik języka polskiego PWN*

oto-, ot- «pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z uchem, narządem słuchu i równowagi»
oto I «zaimek odsyłający do kogoś lub do czegoś, kto lub co znajduje się w zasięgu wzroku rozmówców»
oto II
1. «partykuła wzmacniająca funkcję wskazującą sąsiadującego zaimka, np. Tyle oto są warte wasze obietnice.»
2. «partykuła otwierająca nową wypowiedź, która stanowi podsumowanie wcześniejszej lub komentarz do niej, np. Dziesięć płyt – oto jej dorobek piosenkarski.»
3. «partykuła wprowadzająca wypowiedzenie odsyłające do sytuacji i nawiązujące do poprzedzającego kontekstu, np. Zbliżaliśmy się do miasta, bo oto widać już było światła.»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego