otwór
Wielki słownik ortograficzny PWN*
otwór -woru, -worze; -worów
Słownik języka polskiego PWN*
otwór
• otworek
1. «puste miejsce w jakimś tworzywie, powstałe samoistnie lub zrobione»
2. «początek albo koniec jakiegoś przewodu»
• otworek
otwór strzałowy «otwór odwiercony w kruszonej skale w celu założenia ładunku materiału wybuchowego»
otwór wiertniczy
1. «miejsce, w którym przeprowadzone były wiercenia w celu poszukiwania złóż kopalin użytecznych»
2. «odwiert oddany do użytkowania ropy naftowej, gazu ziemnego, wody użytkowej itp.»
