pęk
Wielki słownik ortograficzny PWN*
pęk -ku, -kiem; -ków
z cicha pęk (odezwać się, powiedzieć coś)
Słownik języka polskiego PWN*
pęk
1. «większa liczba jednorodnych przedmiotów związanych razem lub występujących razem w naturze»
2. «jakaś rzecz skłębiona, splątana»
pęk płaszczyzn «nieskończony zbiór płaszczyzn przechodzących przez jeden wspólny punkt»
pęk prostych «nieskończony zbiór prostych przechodzących przez jeden wspólny punkt»
