pański

Wielki słownik ortograficzny PWN*

pań•ski; -scy: mieć z kimś krzyż pański, święci pańscy!, służka pańska, ale: w roku Pańskim, prostować ścieżki Pańskie, Wieczerza Pańska (nazwa Eucharystii u protestantów), święci Pańscy (= wszyscy święci), ciało i krew Pańska ,

Słownik języka polskiego PWN*

pański
1. «odnoszący się lub należący do mężczyzny, do którego zwracamy się, używając formy pan»
2. «odnoszący się do pana – bogacza, arystokraty lub właściciela majątku ziemskiego; też: charakterystyczny dla jego zachowania lub wyglądu»
3. Pański «odnoszący się do Boga»

• pańskość
pańskie «grunty dworskie obrabiane przez chłopów pańszczyźnianych lub najemników»
Męka Pańska «cierpienie Chrystusa od pojmania go w ogrójcu do śmierci na krzyżu»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego