plac

Wielki słownik ortograficzny PWN*

plac -cu; -ce, -ców (skrót: pl.): plac Konstytucji, plac Solny, plac Na Rozdrożu, plac Sejmu Śląskiego, plac Maneżowy, plac Trzech Krzyży, plac Juranda ze Spychowa, plac Wolności i Zwycięstwa, plac Czerwony

Słownik języka polskiego PWN*

plac
1. «duża, wolna przestrzeń w mieście powstała najczęściej przy zbiegu ulic, zwykle otoczona budynkami»
2. «teren wydzielony pod zabudowę oraz teren wokół zabudowy»
3. daw. «miejsce bitwy, pojedynku»

• placowy • placyk

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

plac

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Zasady pisowni i interpunkcji

Kliknij, aby zobaczyć „plac” w Zasadach Pisowni

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „plac” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „plac” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „plac” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego