punka

Wielki słownik ortograficzny PWN*

punk -kiem; te -ki, -ków a. pank
punk rock punk ro•cka, punk ro•ckiem a. pank rock

Słownik języka polskiego PWN*

punk [wym. pank], pank
1. «przedstawiciel subkultury młodzieżowej, demonstrujący gwałtowny sprzeciw wobec tradycyjnej obyczajowości przez szokujący sposób ubierania się i uczesania»
2. zob. punk rock.
3. «wykonawca lub twórca punk rocka»

• punkowy, pankowy • punkówa
punk rock, pank rock [wym. pank rok] «odmiana rocka charakteryzująca się głośną, agresywną muzyką o prostej harmonii i buntowniczych tekstach»
• punkrockowy, pankrockowy • punkrockowiec, pankrockowiec

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego