sabotażystka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
sabotażyst•ka -t•ce, -t•kę; -tek
Słownik języka polskiego PWN*
sabotaż
• sabotażowy • sabotażysta • sabotażystka • sabotować
1. «forma walki z wrogiem lub protestu polegająca na uchylaniu się od pracy, wadliwym jej wykonywaniu lub na uszkadzaniu maszyn i narzędzi»
2. «ukryte działanie mające na celu przeszkodzenie komuś w realizacji jakiegoś planu»
• sabotażowy • sabotażysta • sabotażystka • sabotować