staroobrzędowiec
Wielki słownik ortograficzny PWN*
staro•ob•rzędowiec -w•ca; -w•cy, -w•ców
Słownik języka polskiego PWN*
staroobrzędowiec «uczestnik ruchu religijno-społecznego w XVII w. w Rosji; też: przedstawiciel grupy wyznaniowej powstałej w wyniku tego ruchu»