strzelec

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Strzelec (osoba urodzona pod znakiem Strzelca) -l•ca; -l•cy, -l•ców
Strzelec (gwiazdozbiór; znak zodiaku) -l•ca
strzelec -l•ca; -l•cy, -l•ców

Słownik języka polskiego PWN*

strzelec
1. «ten, kto strzela lub umie dobrze strzelać»
2. «żołnierz wyszkolony w strzelaniu z broni palnej»
3. «w okresie międzywojennym: żołnierz piechoty w stopniu szeregowca»
4. Strzelec «jeden ze znaków zodiaku; też: osoba urodzona pod tym znakiem»
5. «sportowiec specjalizujący się w strzelaniu do celu z ręcznej broni palnej»
6. «zawodnik, który strzelił bramkę»

• strzelecki • strzelczyni
strzelec pokładowy «członek załogi samolotu bojowego strzelający z działka lub karabinu maszynowego w czasie lotu»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego