swój

Słownik języka polskiego PWN*

swój I «zaimek zastępujący w odpowiednich kontekstach inne zaimki dzierżawcze: mój, twój, nasz, wasz, jego, jej, ich, oznaczający, że to, co jest wyrażone przez rzeczownik, którego dotyczy, należy lub odnosi się odpowiednio: do mówiącego, np. Spakowałam wszystkie swoje rzeczy., do osoby, do której zwraca się mówiący, np. Zabierz stąd swoje rzeczy., do grupy osób, do której należy mówiący, np. Wyłożyliśmy im swoje racje., do grupy osób, w skład której wchodzi osoba, do której zwraca się mówiący, np. Dlaczego nie mówiliście o swoich problemach?, albo do innych osób lub rzeczy, np. Umówił się ze swoją dziewczyną.»
swój II pot. «ktoś bliski, należący do tego samego środowiska, do rodziny»
• swoja
swoje
1. «to, co jest czyjąś własnością lub się komuś należy»
2. «własne zdanie, własna racja»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego