trzeć
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
trzeć I
1. «naciskając, przesuwać czymś po czymś»
2. «o dwóch rzeczach, z których jedna jest w ruchu: dotykać do siebie, utrudniając ruch»
3. «rozdrabniać na tarce lub mieszając, rozgniatać na jednolitą masę»
4. «wyrównywać lub wygładzać powierzchnię obrabianego przedmiotu przez pociąganie po niej odpowiednimi narzędziami»
trzeć II środ. «rozcinać piłą, rżnąć coś»
trzeć się
1. «pocierać sobą o coś»
2. «o dwóch rzeczach, z których jedna jest w ruchu: dotykać się»
3. «o rybach: odbywać tarło»
