u
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
U «symbol pierwiastka chemicznego uran»
u-
1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, uzupełniający znaczenie czasownika podstawowego o: doprowadzenie danej czynności do skutku, np. ugotować, usunięcie czegoś lub oddalenie się od czegoś, np. uprowadzić, ujechać, zmniejszenie ilości, rozmiarów czegoś, np. uciąć, urwać, dokonanie czynności mimo trudności, przeszkód (zwykle z przeczeniem), np. usiedzieć»
2. «przedrostek tworzący czasowniki odprzymiotnikowe i odrzeczownikowe, np. ubóstwiać, umuzykalnić, uniewinnić»
3. «przedrostek będący częścią składową wyrazów pochodnych mających za podstawę słowotwórczą połączenie przyimka u z rzeczownikiem w dopełniaczu, np. ubocze (od: u boku)»