uosobienie
Wielki słownik ortograficzny PWN*
uosobienie; -bień
uosobić -bię, -bią; uosób, uosób•cie
Słownik języka polskiego PWN*
uosobienie
1. «wyobrażenie, wcielenie w jakiejś osobie, istocie pewnych cech, pojęć, zjawisk; też: osoba, istota uosabiająca coś»
2. zob. personifikacja w zn. 2.
uosobić — uosabiać
1. «przedstawić pojęcia, zjawiska itp. w postaci ludzkiej»
2. «zostać okazem jakiegoś typu, wyobrażeniem pewnych cech»
uosobić się — uosabiać się «przybrać cechy jakiejś osoby»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
