wieniec
Wielki słownik ortograficzny PWN*
wieniec wień•ca; wień•ce, wień•ców
Słownik języka polskiego PWN*
wieniec
1. «koło uplecione z kwiatów, liści, kłosów itp.»
2. «kolisty przedmiot lub szereg przedmiotów nanizanych na coś, związanych lub splecionych w kształcie koła»
3. «grupa osób lub rzeczy otaczających kogoś lub coś i tworzących krąg»
4. łow. «poroże jelenia»
5. «obwodowa część koła zębatego lub tarczy»
wieniec dożynkowy «wieniec z kłosów, ozdobiony wstążkami, owocami itp., wręczany podczas dożynek ich gospodarzowi»