wlec
Wielki słownik ortograficzny PWN*
wlec wlokę a. wlekę, wleczesz, wloką a. wleką; wlecz•cie; wlókł a. wlekł, wlok•ła a. wlek•ła, wlek•li; wleczony
Słownik języka polskiego PWN*
wlec
1. «ciągnąc, przesuwać z trudem coś lub kogoś po czymś»
2. «prowadzić kogoś wbrew jego woli»
3. pot. «prowadzić, nieść, wieźć za sobą kogoś lub coś niepotrzebnego, niewygodnego»
wlec się
1. «być wleczonym po czymś»
2. «iść, jechać powoli, z trudem»
3. «o dymie, mgle itp.: snuć się w koło»
4. pot. «ciągnąć się przez długi czas»