wreszcie
Słownik języka polskiego PWN*
wreszcie I «przysłówek komunikujący, że dane zdarzenie nastąpiło później, niż mówiący się tego spodziewał, np. Drzwi otworzyły się i wreszcie mogliśmy wejść do środka.»
wreszcie II «partykuła poprzedzająca ostatni człon wyliczenia, np. Ogarnęło go zdziwienie, potem niezadowolenie, wreszcie złość.»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Zagraj z nami!
