zawrzeć

Wielki słownik ortograficzny PWN*

za•wrzeć (wzburzyć się, zakipieć) -wrę, -wrzesz, -wrą; -wrzyj•cie; -wrzał, -wrzeli
za•wrzeć (zamknąć) -wrę, -wrzesz, -wrą; -wrzyj•cie; -warł; -warł•szy; -warty

Słownik języka polskiego PWN*

zawrzeć Izawierać
1. zawierać «składać się z jakichś elementów»
2. zawierać «o wypowiedzi, książce, filmie itp.: mieścić w sobie jakieś treści»
3. «przedstawić jakieś treści w wypowiedzi, książce, filmie itp.»
4. «ustalić i przyjąć warunki jakiegoś porozumienia, jakiejś umowy itp.»
5. «poznać kogoś i stać się jego znajomym lub przyjacielem»
6. daw. «zamknąć drzwi, okno itp.»
zawrzeć II
1. «zacząć wrzeć»
2. «rozpocząć się gwałtownie lub stać się bardziej intensywnym»
3. «zostać opanowanym przez gwałtowne uczucie»
4. «o uczuciu: gwałtownie opanować kogoś»
5. «o jakimś miejscu: stać się pełnym ruchu, gwaru»
zawrzeć sięzawierać się
1. zawierać się «być składnikiem czegoś lub znajdować się w obrębie czegoś»
2. zawierać się «o jakiejś treści, idei, myśli: być wyrażonym w wypowiedzi, książce, filmie itp.»
3. zawierać się «polegać na czymś»
4. daw. «o drzwiach, oknie itp.: zamknąć się»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego