[5] 2.1. Zakres użycia litery ó:

2.1. [5] Zakres użycia litery ó:
a) jeśli wymienia się w formach fleksyjnych lub pokrewnych z samogłoską o lub e, np.
dróżka – droga, lód – lodem, móc – mogę, brzózka – brzezina, pióro – pierze;
b) w rdzeniach czasowników w formach jednokrotnych w opozycji do wielokrotnych, w których wymienia się z głoską a, np.
mówić – mawiać, skrócić – skracać, wrócić – wracać;
c) w cząstce -ów występującej jako końcówka lub część przyrostka:
– w dopełniaczu liczby mnogiej rzeczowników rodzaju męskiego, np. panów, stołów, zeszytów;
– w przyrostkach -ów, -ówna, -ówka, np. Głogów, Kraków, Cząstkówna, Kucówna, Wojasówna, biodrówka, kartkówka, kreskówka;
d) w niewielu wyrazach na początku, np.
ósemka, ósmy, ów, ówczesny, ówdzie;
e) w pewnej liczbie wyrazów, w których nie zachodzi wymiana na o lub e, a których pisownia ma uzasadnienie historyczne, np. mózg, ogólny, równanie, stróż, źródło.
UWAGA: Litera ó nie występuje nigdy na końcu wyrazu. Na końcu wyrazu może jednak wystąpić litera obca o tym samym kształcie, zazwyczaj w nazwach własnych, np. Edward Csató, Miklós Jancsó, Joan Miró.
 
 
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego