zaburczeć

Wielki słownik ortograficzny PWN*

zabur•czeć -r•czę, -r•czą; -rcz•cie; -r•czał, -r•czeli
zgłoś uwagę
Zobacz więcej w naszym serwisie o "zaburczeć"

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…splunął w garść, ujął topór, zamknął zasłonę armetu.
– Czuj duch – zaburczał jak z głębi garnka. – Hubercik? Gotowyś?
– Gotowym, panie.
– Wszyscy wiedzą…

 

…wsi, to się rozpytujcie!
– Sama wiem, czy mam się rozpytywać – zaburczała ze złością. – Nie
musi mi nikt podpowiadać.
– Co komu po…

 

…o coś z głębi mieszkania. Milczałem wściekły. Podniosła więc głos. Zaburczałem dla świętego spokoju i już wstrzeliłem oko między deski.
Jadwisia…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego